Doopey helpt opruimen. |
Mama mensje had bakjes op tafel gezet die ze aan het uitladen was. Ik was werkloos. Doopey gooide alles van tafel, en ik hielp mama mensje het bakje snel uit te laden. Door in de bak te springen. Zo heb ik de bak omgegooid. Met perfecte timing. Want de bak viel op de grond, met alles dat er in was. Meteen was de bak leeg. Geniaal he? Ik weet het! Slimme poes, niet waar? Wel mama mensje scheen ook zo te denken. Zo gilde even, maar wat later kon ze ermee lachen en gaf ze me een knuffel. Goed gewerkt van me.
Dat was nog niet het einde. Wat mensen allemaal niet bij elkaar krijgen. Doopey helpt graag het mama mensje, door alle beeldjes naar beneden te gooien. Dit doen we heel voorzichtig. Dat het op niemand kan vallen. Het vereist vakkundigheid, precisie en perfecte timing. Het duurt echt jaren voordat je een meester in dit vak wordt. Doopey is dan ook een echt professionele beeldjes omgooier. Hij is zo goed, dat mensen hem nog gaan uitnodigen om in hun kerk te werken.
Het werk was hard. En vermoeide ook snel. Mensjes zoon was ook mee aan het helpen. Hij gebruikte een harige stok genaamd borstel. Daar aaide hij de vloer mee tot alle wolkjes bij elkaar lagen. Veel tijd om te rusten was er niet. Want zodra de wolkjes samen lagen bij het kleine hoopje zand. Dan zagen we de kans schoon om met zen allen op de wolkjes te springen en ze te proberen te begraven. We zijn natuurlijk slimme poezen. Wij weten dat de mensjes deze wolken weg willen. Dus wilden we ze helpen deze te laten verdwijnen. Het graven ging niet. Dan maar de wolkjes verstoppen. Dacht ik... Maar mensjes zoon riep! We schrokken. Doopey had zelfs een wolkje ingeslikt. Van het schrikken natuurlijk. Het is niet altijd even makkelijk he? Je doet om goed te doen, en dan draait het nog anders uit dan je had gehoopt. Ach, boos zijn de mensjes niet echt.
We schoten toch aardig op met ons werk. Alles lag al bijna tegen de grond, en de wolkjes. Ja! Nu weet ik dat die in het stofblikje worden verstopt.
Alles heeft hier zo zijn plaats. Het is een huis met een gek wezen erin. De mensjes halen het uit de kast als ze opruimen. Ik was nog maar net even gaan lunchen, toen ik het zag! De mensjes noemden het stofzuiger. Heel de voormiddag hebben we ze hard gewerkt met de mensjes om alles op de grond te gooien. Dan komt dat ding uit de kast en zuigt alles op! Hoe kan dat nou?
Het rare stofzuiger wezen. |
Oh wel! We hebben ons best gedaan, nietwaar? Er is altijd nog morgen. Sommige dingen zijn nu eenmaal voorbestemt om te gebeuren. Volgens Doopey gebeurt dit elke keer weer als de mensjes poetsen. Dan vluchten we voor de stofzuiger. Terwijl die alles weg zuigt. Als we vanuit onze verstopt plaats komen is alles weer weg. Opgezogen! De beeldjes weer op de kast, de bakjes weer vol. Een geur hangt er dan in huis, gelijk van bloemen.
Humpey doet zijn wasje. |
De mensjes kregen later die dag bezoek. Er kwamen nog mensjes. Die met mama mensje knutselde met allerlei leuke speeltjes. Tot onze verrassing kwam er een grote doos vol jam jamies. Brokjes, en blikjes met lekkers. Het was dan toch nog een echt leuke dag.
Kusjes en veel Prrr liefde,
Rambo de poes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten